<div dir="ltr"><div dir="ltr"><div dir="ltr"><div dir="ltr"><div>Fernando:</div><div>Hona hemen arrasto bat:<br></div><a href="http://www.erabili.eus/zer_berri/muinetik/1066735279">http://www.erabili.eus/zer_berri/muinetik/1066735279</a></div><div dir="ltr">Elebitan<br>2003-10-29 / 07:11 / Ibon Sarasola       HIZKUNTZA<br>Nonahi ikus daiteke gaur egun, baita <i>Berria</i> egunkarian ere. Harrigarriki, nire ustez bederen. Zeren, zer da <i>–tan</i> deklinabide atzizkia eransten zaion <i>elebi</i> hori?<br><i>Elebitasun</i>, <i>ele</i> eta <i>bitasun</i>-en elkartzetik sortu zen, lehenagoko <i>elebitza</i>-ri lekua kenduz, eta erabileraren poderioz hitz bakarrera bildu zen. <i>Elebidun</i> ere bide beretik sortu zen (bada adibide bat Orotariko Euskal Hiztegian <i>ele-bi-dun</i> idazkeraz). Kasu bietan hitz elkarketaren edo eratorketaren munduan ari gara. Eta nik bederen ez dut ezer, hainbat autore onen erabilerak zilegiztatzen dituen bi hitzon kontra.<br><i>Elebitan</i>-en kasua besterik da: honetan deklinabide atzizki batez ari gara, eta euskaraz <i>ele bitan</i> -edo <i>ele bietan</i>, testuingurua zein den- behar luke. Eta euskara normalago batean, <b>bi hizkuntzatan</b> edo <b>bi hizkuntzetan</b>, edo <b>euskaraz eta erdaraz</b> edo nahi dena.<br>Baina, ez naiz hain inozoa, badute azken esapide hauek jatorrizko bekatu bat: ez direla gure artean jaun eta jabe den <i>en bilingüe</i> esapidearen klonikoak. Beste hitz batzuetan esanda, ez direla mendean gauzkan erdararen behar bezain morroi.<br>(IBON SARASOLA hizkuntzalaria eta euskaltzaina da)</div></div></div><br><div class="gmail_quote"><div dir="ltr" class="gmail_attr">Alberto</div><blockquote class="gmail_quote" style="margin:0px 0px 0px 0.8ex;border-left:1px solid rgb(204,204,204);padding-left:1ex"><div bgcolor="#FFFFFF"><div class="gmail-m_5251187880225992107moz-signature"><table style="border:0px none;margin:5px;padding:5px"><tbody><tr><td></td>
          </tr>
        </tbody>
      </table>
    </div>
  </div>

</blockquote></div></div>